โวหารภาพพจน์

การใช้โวหาร

        การใช้โวหาร คือการพลิกแพลงภาษาที่ใช้พูดและเขียนให้แปลกออกไปจากที่ใช้อยู่ตามปกติ ก่อให้

เกิดจินตภาพ มีรสกระทบใจ ความรู้สึกและอารมณ์ 

        ภาพพจน์ เป็นศัพท์บัญญัติ เทียบกับคำ figures of speech ในภาษาอังกฤษ

โวหารภาพพจน์มีหลายลักษณะจะยกตัวอย่าง ๖ ลักษณะดังต่อไปนี้

         ๑.อุปมาโวหาร การเปรียบเทียบสิ่งหนึ่งเหมือนกับอีกสิ่งหนึ่ง   การเปรียบเทียบโดยวิธีนี้ จะมีคำ

แสดงความหมายอย่างเดียวกับคำว่า เหมือน ปรากฎอยู่ด้วย เช่น เสมือน ดุจ ประดุจ ดั่ง กล ปูน เพียง

ราว เฉก

ตัวอย่าง

                     ๑. คุณแม่หนาหนักเพี้ยง      พสุธา

คุณบิดรดุจอา                                       กาศกว้าง

คุณพี่พ่างศิขรา                                     เมรุมาศ

คุณพระอาจารย์อ้าง                              อาจสู้สาคร

                 มีการเปรียบเทียบ ๔ อย่าง คือ 

                                       มีการเปรียบเทียบพระคุณแม่กับแผ่นดิน
                                           
                                                เปรียบเทียบพระคุณพ่อกับแผ่นน้ำ

                                                       เปรียบเทียบพระคุณพี่กับเขาพระสุเมรุ

                                                                    เปรียบเทียบพระคุณของครูอาจารย์กับพิ้นน้ำ

   

                    ๒.                  ไม้เรียกผกากุพ-                     ชกะสีอรุณแสง
                             
                                        ปานแก้มแฉล้มแดง                  ดรุณี ณ ยามอาย

 ๒. การเปรียบเทียบสิ่งหนึ่งเป็นอีกสิ่งหนึ่ง ลักษณะนี้เรียก อุปลักษณ์

ตัวอย่าง

                           ณ ราตรีเพ็ญ ๑๕ ค่ำ แห่งเดือนวิสาขปุณณมี กว่ายี่สิบห้สศตวรรษมาแล้ว ดวงประทีป

แห่งโลก ได้ดับลง รัศมีแห่งดวงประทีปนั้นยังคงฉายแสงอยู่ตราบเท่าทุกวันนี้และยังจะเป็นเช่นนี้อยู่ตราบ

เท่านานแสนนาน